دوبیتی های هزاره گی 1

از شاعر نامعلوم:                اگر چه ملــــــــک کوبندده وطن مو              آو شــــی از شیرینی قنده وطــــــن مو                ملک ارکس ده شان خود شی خوبه             ازی بهشتا نـــــــوربنده وطــــــــــن مو         از خودم:                وطــن صدقه درخت و سبزه زار تو              صدقه یی قـــــریه و قـــــول و دیار تو                صدقه یی بـــــرف زمستون تو شوم             صـــــدقه یی گلایی روز بــــــــــهار تو               ***************************************************               کــوه و کــوتل و راهای کمـــــارشی              درختـــایی قشنگ، بیدو چنــارشــــــی               ده هیچ جایــــــــــی دنیا پیدا نموشه              هـــــوایی صاف روزایی بـــــــهار شی               **************************************************               از پاریســــی دیگا وطــــن مو پیشه              چمن و گلای شـــــی دله می ریـــــــشه               اگه بــوگه تو قــــد لندن بدل کـــــــو              دوصد بـــار ده جــــــواب موگوم نمیشه               *************************************************               دیگه را ملک خوره زیبــــا موکونه             از زیبایی شـــــــی ادعا مــــوکـــــــــونه               گنای شــــی نیه قــــــول مونه ندیده             برابــــــــر قد کـــــــار خدا موکـــــــــونه              ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ        ار کــــس وشیار بشه کــــلو نموگه               تیلو بولـــــو زده بیرو نمــــــــــوگه        گپای خوب خـــــوره قاییم موکــونه               ده هــــــر دیونه و نادو نمــــــــوگه                                                                          ********************      از بس غمای دلـمه کــــــــلو شده                 رویـش زندگــی مه بیرو شـــــــــده      یی جنجالا ســــــــــری پگمو اماده                 تنا ازمه نشـــــــده، ازمـــــــو شده                                   ********************      اگه کوشـش مونوم ماننگ نیــسته                 یی احســاس ازمه از سـنگ نیسته      ماکار خوره مونوم تو کاری خودخو               جای قاروغضب و جــــــنگ نیسته                                  *********************     چیمای خوواز کده دنیاره ســیل کو                جاپان و چین و امریکاره ســیل کو     باری خدا قول خودخوره بنــــــــگر                برو نیمروز و پکتیا ره ســــــیل کو

زندگی همین است.

لیوان را زمین بگذار !

استاد در شروع کلاس درس، لیوانی پر از آب را در دست گرفت و آنرا بلند کرد تا همه ببینند.
بعدآ از شاگردان پرسید: به نظر شما وزن این لیوان چقدر است؟
یکی گفت شاید بیشتر از 50 گرم، دیگری گفت شاید 100 گرم و هم چنین سومی گفت شاید 150 گرم باشد.
استاد گفت: من هم وزن نکردم و نمی دانم که وزنش دقیقآ چقدر است.
سوالی را که می خواهم مطرح کنم اینست که اگر من این لیوان آب را چند دقیقه روی دستم بلند کرده نگه دارم، چی اتفاقی خواهد افتاد؟
شاگردان گفتند: هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.
استاد پرسید: خوب اگر من یگ ساعت این را وری دستم نگه دارم، پس چی اتفاقی خواهد افتاد؟
یکی از شاگردان گفت: دست شما کم کم درد می گیرد.
حق با تو است. خوب اگر یگ روزی تمام را روی دستم نگه دارم چی؟
شاگرد دیگری جسارتآ گفت: اول شما نمی توانید. چون دست شما توانای آن را ندارد که یگ روزی تمام آن را روی دست خود نگه داری. بعد از چند ساعت دست شما از کار می افتد.
دوم، اگر شما خیلی مقاومت کنید، دست شما بی حس می شود. عضلات به شدت تحت فشار قرار می گیردو فلج می شود که سر انجام کار شما به بیمارستان می کشد و شاگردان همه خنده کردند.
استاد گفت: خوب، پس درین مدت کدام تغیری در وزن لیوان آمده است؟
همه شاگردان به تعجب خنده کردند و گفتند: نه.
استاد: پس به نظر شما چه چیز باعث درد و فشاری عضلات می گردد؟ درین مدت من چه باید بکنم؟
شاگردان همه مبهوت و گیچ ماندند. یکی از آنها گفت: لیوان را زمین بگذارید.
استاد: افرین. دست است. مشکلات زندگی هم همین طور است.
اگر ان آنهارا چند دقیقه در ذهن تان نگه دارید، اشکالی ندارد. اگر مدت طولانی بری روی آنها فکر کنید و خود را به تشویش بیندازید، به درد خواهند آمد و اگر بیشتر نگه شان دارید، فلج تان می کند و دیگر قادر به انجام کاری نخواهید بود.
فکر کردن روی مشکلات زندگی و پیدا کردن راه حل و حل کردن آنها مهیم است. اما مهم تر آن است که در پایان هر روز و پیش از خواب، آنهارا زمین بگذارید.
به این ترتیب تحت فشار قرار نمی گیرید، هر روز صبح سرحال و قوی بیدار می شوید و قادر خواهد بود که از عهده هر مسئله و چالش های که برای تان پیش می آید بر آیید!
.
یادت باشد که لیوان آب را همین امروز زمین بگذار. زندگی همین است!
.....

ضرب المثل های مربوط به حرف "آ"

 1   آبادی که ده ار جای استه از آو استه
2   آب روی ارکس ده دست خود شی استه
3   آبه ده پیش قاضی ، باچه شی ده بازی
4   آبرو که استه ده یک دانه جو نموره
5    آتش که در گرفت ترو خشک موسوزه
6   آتشی زیر خاکستر ، از پگ سوزنده تر
7    آتش در دده ، گل کدی شی سخته
8   آتش کس ره سیا نموکونه ، دود شی سیاه موکونه
9   آجت ده گوی گاو اوفتد، گوی گاو ده منی آو اوفتد
10   آخیر پیری داغ امیریه ، آخیر پادشاهی کاکشی یه
11  آخیر تخم دوزی مرغ دوزی یه ، آخیر هستی نیستی یه
12   آخیر جای پوست دبیه و جای گاو گاوخنه یه
13   آدم بد مردو نده ره
14   آدم بوکوش ، ده پالوی ازمه بیشی
15   آدم بیکار یاغر شوه یا بیمار
16   آدم بی حکمت که فلسفه بافی موکونه ، الاغه
17   آدم بی اشتباه نیه
18   آدم بی عقل و حکمت رقم خانه ی بی پایه استه
19   آدم پول پیدا موکونه ، نه پول آدم ره
20   آدم از بوی آیه سیره
21   آدمی از دیانت استه و گیاه از بارو
22   آدم از آدم پند می گیره و خربوزه از خربوزه زنگ
23   آدمی از سنگ سخت تره و از گل کده نازگتر
24   آدم جهان گیر موشه ولی دو گیر نه
25   آدم چاپلوس ده یک دست شی آوه و ده یک دست شی آتش
26   آدم خوش مامیله ، شریک مال مردمه
27   آدم حریص چشم شی گشنه یه
28   آدم دراز بی عقله
29   آدم دلاور سری سلامت ده گور نموبوره
30   آدم دو خاتونه جای شی ده ماجد استه
31   آدمی ده امید زنده استه
32   آدمی ره آدمیت ده کار استه
33   آدم زنده ، زندگی ده کار دره
34   آدمی شیر خام خورده یه
35   آدم غریت ده ارجای تی پایه
36   آدم غریب و گوز برنجی؟؟؟
37   آدم قد کوله خو صلا مونه
38   آدم که آدم دید آدم موشه
39   آدم که پیر شد دیوانه موشه
40   آدم که پیر شد حرص شی جوان موشه
41   آدم کم روزی استه ولیکین بی روزی نیه
42   آدم گشنه ره خواو ام نموبوره
43   آدم گشنه دین و ایمونشی کمه
44   آدم لوده شد لودیه
45   آدمی مرغ بی بال و پر استه
46   آدم منده کاری موشه و گاو منده باری
47   آدمی مندلی تره که در نمی گیره
48   آدم ناتو تی پابه
49   آدم اوشیار شکسته یه و آدم دیوانه کومتی
50   آد م وشیار قد آدم می شینه
51   آرزو ده کس عیب نیه ولی بی آرزو عیبه
52   ارزوی زن رقم کیسه گدایه که هیچ پور نموشه
53   ارزو استه که چیزی زشته زیبا موکونه
54   آزادی پیر مرد ره پالوو موکونه
55   ازمند همیشه نیاز منده و طمع کار همیشه محتاج
56   آش تا بام و کاچی تاکام
57   آش مردو دیر پخته موشه
58   آش برای دو سوختو نیه ، برای خوردو
59   آشپز که دو تا شد غذای شی یا شوره یا بی نمگ
60   آشپز عاشق غذاره شور موکونه
61   آشنا کُش و بیگانه پرور
62   آغه ددو ادا موکنه و راه ره رافتو
63   آفتیو ده دو انگشت پنهان نموشه
64   آفتیو امروز از کجا بور شده؟؟؟
65   آفتیو روشنگی آسمونه و بچه روشنگی خانه
66   آق ده سری زاق بشه و سری زاق زنده بشه
67   آق داره مردم از دست شی میگیره و ضامن ره از ریش شی
68   آمدو دست خدایه و رفتو دست خود تو
69   آنچه که دلمه خواست نشد ، آنچه خدا خواست همانشد
70   آنرا که حساب شی پاکه از حساب چی باکه؟؟؟
71   آواز دول از دور خوشنمایه
72   آو که از سر گذشت چه یک نیزه و چی صد نیزه
73   آو از پغچی موره و جیه از پسی نغچی موره
74   آو جای خوره دیده غرغر موکونه
75   آو ده بینی ، باچه تی پای
76   آو که استه یک یک سال ده بینی کوه میرسه
77   آو تی خانه قمت نده ره
78   آو ده اوغور کفته نموشه
79   آو ده تشنگی و نان ده گشنگی
80   آو از روی کاسه خورده موشه
81   آو هرچی تید شوه باز یکجای موشه
82   آوه غتول کده ماهی بیگیر
83   آو که آوه اگه ده یگجای دیر مند گنده موشه
84   آوی گنده که هیچ ده کار نیه، حمامی ره ده کار میه
85   آو ده بیخ تو، تو تمم شروع کدی
86   آو آورد و کوزه ره میده کد
87   آو بیر حوضه پور کو
88   آو نادیده موزه از پای خو نکش
89   آوی که از جوی رفت دیگه بر نمی گرده
90   آو که ده دست تویه، ولی خوردو ده دل تو
91   آوی دریاره دون سک نجس نمیتنه
92   آو رای خوره پیدا مونه
93   اوی تی کایه
94   آوی که آبرو بریزه در گلو مریز
95   آو ده کتوک شی بند منده
96   آو که از سر تیر آلی عطا می خنده
97   اوو ره تازی می گیره و شادی شیره کوته موکونه
98   آلاف که استه از جم کدویه
99    آلاف دو دونه سیر مونه
100   ایین بد شمشیر ام نوشه
101   آیی بدخو، دختر سرخروی و آیی خوشخوی ، دختر سیاروی
102   آیه چه خبر داره که دختر چی هنر داره
103   آن که را زن داد ، ارزن هم داد


تشکر دوستان.

انسانها!

دکتر علی شریعنی انسانهارا به چهار دسته تقسیم می کند.

1) آنانیکه وقتی  هستند، هستند و وقتی که نیستند هم نیستند،

   عمدۀ آدم ها حضور شان مبتنی به فزیک است. تنها با لمس ابعاد جسمانی آنهاست که قابل فهم می شوند.

   بنا بر این اینان تنها هویت جسمی دارند.

2) آنانیکه وقتی هستند، نیستند و وقتی که نیستند هم نیستند.

    مردگان متحرک در جهان. خود فروختگان که هویت شان به ازای چیزی فانی واگذاشته اند.

    بی شخصیت اند  و بی اعتبار. هرگز به چشم نم آیند. مرده و زنده شان یکیست.

3) آنانیکه وقتی هستند، هستند و وقتی که نیستند هم هستند.

    آدم های معتبر و با شخصیت. کسانیکه در بودن شان سرشار از حضورند و در نبودن شا هم تآثر شان

    را می  گذارند. کسانیکه همواره بخاطر ما می مانند. دوستشان داریم و برای شان ارزش و احترام قائلیم.

4) آنانیکه وقت هستند، نیستند و وقتی که نیستند هستند.

     شگفت انگیز ترین آدم ها.

     در زمان بود شان چنان قدرتمند و با شکوه اند که ما نمی توانیم که حضورشان را دریابیم. اما وقتی که

      از پیش ما میروند نرم نرم و آهسته آهسته درک می کنیم، باز می شناسیم، می فهمیم که آنان چه بودند.

      چه می گفتند و چی میخواستند.

      ما همیشه عاشق این آدم ها هستیم. هزار حرف داریم برای شان. اما وقتی در برابر شان قرار می گیریم

      قفل بر زبان مان می زنند. اختیار از ما سلب می شود. سکوت می کنیم و غرقه در حضور آنان

      مست می شویم و درست درزمانیکه می روند یاد مان می آید که چه حرف ها داشتیم و نگفتیم.

      شاید تعداد از اینها در زندگی هرکدام ازما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.

.............

فرار از زندان

چندی پیش از طریق رسانه های خبری خیلی جالب و حیرت انگیزی را شنیدم. اول در فکر آن شدم که مبادا شایعه باشد، ولی زود دانستم که حقیقت بوده است. داستان را اگر از چشم غرب و شرق نگاه کنیم خیلی جالب است ولی در افغانستان ما این مسایل خیلی خیرت انگیز نیست، اینگونه مسایل در دایره ای حکومت عادی شده و تکراری به نظر می رسد. مسایل طالبان و حکومت افغانستان و همچنین انتحار و انفجار در افغانستان یک مسئله ای است عادی و همه روزه در کوشه و کنار بسیار به آسانی انجام می پذیرد. جالبتر اینکه نیروی طالبان قرار اعلان رسانه های خبری، بدون کدام وسایل و ماشین آلات پیشرفته موفق به کندن تونل به طول 360 متر، شدند و به تعداد 475 زندانی از طریق آن توانسته اند که جانهای خویش را نجات دهند.
این خبر خیلی جالب است و باور نکردنی به نظر می رسد. ولی چندی بعد طلوع نیوز رسمآ در سایتش اعلا کرده که نه، قضیه طوری دیگر بوده و این تعداد نفر مستقیمآ از در زندان خارج شده اند.
خوب بهر صورت، طالبان فرار کردند و من هم نتوانستم سکوت کنم. لذا من هم موفق به آن شدم که شعری را در این زمینه بسرایم و آنرا در سایت ها به دست نشر بسپارم.

فرار طالبان از زندان

رفته رفته طالـــبان آزاد ز زندان مــــــی شود
روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود
زره زره شوریشی هـــــــــا باز پیوندد بهـــــــم
لحـــــظه لحظه انفــجار شان فراوان می شود

دولت مظلوم مـا در گــــــوشه هــــــــا بنشسته بود
یا به فــــــــــــکر رنج ملــــت، یا به تختش خفته بود
یا زدســــت پارلمـــــــان امسال دلـــــــــش آشفته بود
زانکه زندان سیاســـــــــی همچو مـــــیدان مــی شود

رفته رفته طالبـــــــان آزاد ز زنـــــدان مـــــــــی شود
روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود

اردوی ملـــــی ما جانها بکــــــــف در کـــــــــاروزار
لـــحظۀ ازشــــب ندارد خــــواب و قلبش بـــــــی قرار
هر یکـــــــی در راه میهن مـــــی کند جــــــــانش نثار
پس چـــــــرا طالب به آســــانـــی گـــــریزان می شود

روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود
آن پولیـــــــــس امنیت ، پس همچو بت استاده است

آن پولــــس امنیت ، پس مثل بت اســـــتاده است
مسولین بـــــــر روی تختش مثل فیــــــل افتاده است
پارلمان با بحث و جنجال هـــــای مفتش خسته است
طالـــــــبان از غفلت دولت، چه خندان مــــــــی شود
رفته  رفته طالـــــــبان آزاد ز زنـــــــــدان مـــــی شود
روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود

طالبـــــــــــــان با بیل و دستش ساخت سالنگ جدید
حفر کـــــــــــانال را بدون چرخ و ماشین ها که دید؟
افرین برهمتـــــــی که کـــــــــوه و سنگ هارا درید
در تحیر کشور هـــــای چین و جــــــــاپان می شود

رفـــــــته رفته طالبــــــــــــــان آزاد ز زندان می شود
روز به روز این بمب و نارینجگ دو چندان می شود

نــــــــیروی طــــــالب برای اخــــــــــذ صلح و اقتدار
هر زمان خواهد دهد جــــــــــانهای خویش را انفجار
نی شناسد صلـــــــح میهن، نی بود قــــــــول و قرار
پس چــــــــــرا دولت نشسته صلح خواهان می شود

رفته رفته طالبـــــــــان آزاد ز زنــــــــــــدان می شود
روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود
گـــــــــــــر نجنبد دولت مــــــــــــظلوم و بی آزار ما
گوش نســــــپارد به این فـــــــــریاد و این گفتار ما
نیست همچون دولتــــــــی روزی دگر در کـــــار ما
روزی مـــــــــی آید که دولت تید و پاشان می شود

رفته رفته طالبــــــــــان آزاد ز زنـــــــدان می شود
روز به روز این بمب و نارینجک دو چندان می شود

چندی بعد شعر در سایت غرجستان هم نشر شد.