شعری از " شبگیر پولادیان"
ابر سرخ گریه مــــــــی بارد به بام سنگها موج سرب و سرمه می ریزد به کام سنگها
اژدهاک مــــــــاردوش از بارگاه قیر گـون می دهد فرمان سرخ قتل عـــــــــــــام سنگها
دستـــــــــهای استخوانــی ز آستین دیو و دد می پزد در دیگ وحشت خون خـــام سنگها
در غبار دود و آتش آسمان آتش گـــــــرفت ماه نو تاریک شد ز آشوب شــــــــام سنگهاآنکه با خورشید و با باران ستیز آغاز کرد پای افشارد کنون بر انـــــــــــــــــهدام سنگها
آنکه از تحقیر میلرزد بخود چون کورموش بزتبابد ذروهً والا مقـــــــــــــــــــــــام سنگها
می کند با تیشه ای بیداد نفرت آفـــــــــــرین نام نفرتبار خود بر نقـــــــــــــــش نام سنگها
یک سیه مست سیه کردار ز اعماق قرون پرکند از خون و آتـــــش سرخ جـــام سنگها
خون تحقیر غـرور خاک می پاشد به خاک بانگ فریادی که می خیزد ز بـــام سنــــگها
کشتکار کینه توز دوزخ مـــــــــرگ آوران کینه می کارد به پاس احــــــــــــترام سنگها
تیرباران های خون آلود را جلاد ومـــرگ دشنه می بارد به کام تشنــــــــهء کام سنگها
در بنفشای غــــــــــروب آفتاب غرق خون ترعه می بند وســـــــــیاهی در ظلام سنگها
ابـــر سرب داغ و باران های باروت آورد بــــوی گنداب تعفن در مـــــــــــــشام سنگها
از نفیر انفجار خشم این وحشی پلنــــــــگ جان دهد آهوی کوهی در کنــــــــــــام سنگها
تا سکوت سهمگین وســــنگ را آتش زدند می جهد امواج آتـــــــــــــــش از کلام سنگها
نیرو رنای تو آشفتند بودای خمـــــــــــوش در زلال برکهً آییـــــــــــــــــــــنه فام سنگها
بـــــرد با امواج توفـــــــان سیه مست کبود طرح تندیش تو از نقــــــــــــش مدام سنگها
بشکند دستش که دیـــــــگر برفگن از پاوپر قامت بالا بلند خــــــوشخرام سنـــــــــــــگها
نالهء دریا و دره گــــــــر شنیدی پیش ازین بشنو کنون گـــــریه های مستدام سنــــــگها
نغمهً خاموش تو خنیا گربشکسته چنگ! با سرود سوگ مــــی خواند تمام سنـــــگها
آه کی رقصد دیگــــــــــر با نوای چنگ تو دختران بامیانـــــــی روی بام سنــــــــــــگها
مشت خــــــارایین دشمن کوب بام هندوکش میرسد روزی که گیرد انتقام سنــــــــــــگها؟
میرسد روزی که دست داد داد از زمـــــان برکشد شمشیر خـــــونین از نیام ســـــنگها
رهزن تاریخ را سر بشکند کوه و کمـــــــر خوانده ام من این حــــــکایت از پیام سنگها
از تبار ســـــــرخ ققنوسان آتش تــــــــــافته زال زر می پرورد کهسار سام سنـــــگها
روز رستاخیز کوه و دره و دریا و دشت قامتــــی دارد قیامت با قــــــــــــــیام سنگها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفا نظر خویش را ارایه دهید.