کوزه ی آو ده بله سر تو آ لَی
همسایه ها ده گیردو بر تو آ لَی
خاگ ده وقرِ یی اسد گر دیوم ما
که نشکنه یگره کمر تو آ لَی.
بورو شوخی ننوم ما قنجغِه تو
ازونجی سرکشک نه ابغِه تو
اگه سبیت بوخوره از آتی تو
زده میده نه جورو قبرغِه تو
ده ایله گب چرا تو قار موکونی؟
زندگی ره ده ازمه زار موکونی؟
نازو قار کدو مهر ره کم موکونه
چرا جنجال و صد دار دار موکونی؟
کاره ایله کده خانه بوروم ما
دل دردی ره کده بانه بوروم ما
پیش آجه بوگوم مازار رایی یوم
دیدونِ یار نازدانه بوروم ما
دوای درد سر داری تو یانه؟
ز درد سر خبر داری تو یانه؟
تو قد کوگ و خمگ دوزی خو مصروف
تو هیچ خوفی به سر داری تو یانه؟
ریشه چادر خوره چپ تاو کدی تو
بله بازوی راس پورتاو کدی تو
تو از مظلوم خبر نیستی او ظالم
دل غریب مره پگ آو کدی تو
تاشه تاشه سایه دیوار می گردی
توره قار شده یا تو قار می گردی؟
دل رفیق تو از درد قول و بول شد
تو خنتوما و با وقار می گردی.
چیمایی کوریایی تو قشنگه
لبایت مقبول و گلابی رنگه
رخت نازکتر است از برگ نرگس
دل دیوانه ام بلده تو تنگه
نزن سرمه دزو چشمای مقبول
نزن خینه، نکن دستای خو گل گل
توره از جمله زیبا آفریده
پری در بین دختر های کابل
یی رسم عاشقی ده کس نیسته
یگ ماخ بلده یی یگ ماه بس نیسته
بله قوغ بلوچ بیریو مونی تو
ارزش دنیا امی قس نیسته
دره شیو میروم تاله چمن ده
دیده کرند ده دیست پالی می کنده
از تیلو تیر شدوم اشاره کدوم
مره گفت زود برو مردم می خنده
